Inspiracją przy powstawaniu tej jednostki były łodzie Bristol Channel Cutter. Jednostki tego typu były używane, bez względu na pogodę, do załadunku i rozładunku dużych statków na morzu. Ten niewielki jacht przeznaczony jest do żeglugi po morskich wodach przybrzeżnych; nadaje się oczywiście także do żeglugi śródlądowej - należy jednak pamiętać, że jest to jednostka kilowa o zanurzeniu 2 stóp. Nisko umieszczony środek ożaglowania oraz kształt kadłuba z wąską pawężą predysponuje jacht do żeglugi w ciężkich warunkach. Silne przechyły nie powodują drastycznej zmiany trymu wzdłużnego, a co za tym idzie jacht nie ma tendencji do silnego ostrzenia. Właściwe rozchylenie linii przekrojów, na dziobie mimo niewielkiego nawisu dziobowego, zapewnia suche chodzenie na fali w żegludze na wiatr. Kielichowaty zarys linii kadłuba w sekcji rufowej i wspomniana wąska pawęż zapewnia dobre prowadzenie w pełnych kursach. Solidny ster, chroniony przez kil, z lekkim ujemnym kątem natarcia ułatwia żeglowanie z wiatrem - jacht nie ma tendencji do wywożenia rufy przez nadbiegające z tyłu fale. Stała płetwa sterowa, osłonięta skegiem oraz stosunkowo płytki, acz długi kil, zapewniają łodzi dobrą stateczność kursową - takie rozwiązanie w jachcie turystycznym jest w pełni uzasadnione.

Topowy takielunek to klasyczny układ z dwoma parami want i sztagiem wczepionym w solidny bukszpryt. Jedna para want zamocowana przed osią masztu odciąża sztag. W cięższych warunkach maszt podtrzymują dodatkowo baksztagi. Jednostka ożaglowania jest jako slup gaflowy. By uprościć obsługę żagli, można zastosować niekonwencjonalny system bloków i jednego fału do podnoszenia gafla oraz rolfok ze sztywnym sztagiem. Na maszt, bom i gafel przewidziano zastosowanie profili aluminiowych lub drzewca z drewna.

Silnik pomocniczy można zainstalować w studzience (przyczepny)

Projektant łodzi, Stefan Ekner. firma SZKUNER-KET S.C.

Dane techniczne