W zasadzie można przyjąć, że są dwa rodzaje ntifoulingów „twarde” i „miękkie”. Twarde uwalniają środek biobójczy (biocyd) poprzez powłokę bez zmniejszenia jej grubości, miękkie uwalniając biocyd wraz z powłoką powodując stopniowe zmniejszenie jej grubości w wyniku reakcji chemicznych (hydrolizy) oraz fizycznych (erozji). Z tego powodu farby przeciwporostowe drugiego typu określane są jako samo polerujące, ablatywnie lub erodujące. Twardy antyfouling należy wybrać dla szybkich łodzi motorowych, jachtów regatowych których dno jest czyszczone w trakcie sezonu, oraz jachtów które są w trakcie sezonu slipowane np. na przyczepę i ponownie wodowane. W pozostałych przypadkach optymalnym rozwiązaniem będzie farba miękka czyli samo polerująca. Farby tego typu można po sezonie w dużej części zmyć z kadłuba za pomocą myjki ciśnieniowej. Zapobiega to przyrastaniu co sezon grubej warstwy farby na kadłubie i w konsekwencji konieczności pracochłonnego usuwania jej po kilku sezonach. Kolejną sprawą jest akwen. Farby przeciwporostowe na wody morskie do uwalniania biocydów angażują zjawisko alkaliczności wody morskiej, która reaguje z żywicznym spoiwem farby o odczynie kwaśnym (kalafonią) w reakcji hydrolizy i w ten sposób uwalnia biocyd do wody. Ponieważ woda słodka ma pH neutralne działanie takiego antifoulingu w wodzie słodkiej będzie gorsze. Użytkownicy jachtów śródlądowych powinni zdecydować się na farbę „for fresh water”. Jednostki rekreacyjne stanowią najliczniejszą flotę zarówno na śródlądziu jak i na wodach morskich. Dlatego wybory dokonywane przez właścicieli jachtów i łodzi mają duży wpływ na środowisko naturalne. Jeżeli więc mamy możliwość starajmy się stosować produkty najmniej obciążające ekosystem. Farby przeciwporostowe np. Epifanes oferują nowoczesne rozwiązanie polegające na tym, że farba w środowisku wodnym pod wpływem światła wytwarza nadtlenek wodoru (wodę utlenioną), która jest bardzo silnym i od dawna używanym środkiem antyseptycznym i biobójczym . Jednak w wodzie szybko ulega rozpadowi na wodę oraz tlen i z tego powodu nie obciąża środowiska wodnego. Ponadto w odróżnieniu od antifoulingów zawierających najpopularniejszy biocyd – tlenek miedzi nie powodują korozji elektrolitycznej co jest szczególnie istotne w przypadku kadłubów aluminiowych. Ile farby przeciwporostowej
potrzeba dla mojego jachtu lub łodzi? W celu obliczenia możemy się posłużyć następującą formułą L * (B+D) * k = m2 gdzie L - oznacza długość linii wodnej, B - szerokość, D – zanurzenie (wszystko w metrach). k oznacza zmienny współczynnik zależny od kształtu kadłuba. Dla typowego obecnie kształtu ?nkil wynosi on 0.55, dla tradycyjnego jachtu z tzw. bilgekil wynosi 0.75, dla łodzi motorowych współczynnik ten jest pomijany. Tak zatem dla typowego jachtu o wodnicy 8m, szerokości 3m i zanurzeniu 1.5m rachunek będzie wyglądał następująco 8*(3+1.5)*0.55=19,8m2 czyli ~ 20 m2 . Przy wydajności farby 10 m2 z litra i konieczności dwukrotnego malowania dna będziemy potrzebować 4 litry farby czyli musimy kupić 6 puszek po 0,75 litra. Niewielką nadwyżkę zużyjemy na dołożenie trzeciej warstwy w najbardziej wymywanych miejscach – krawędziach natarcia balastu i płetwy sterowej, dziobu oraz kadłuba przy linii wodnej. Podłoże. Farby na wody słodkie można położyć na każdy istniejący rodzaj antifoulingu. Farby na bazie SPC, kalafonii i chlorokauczuku wystarczy lekko zmatowić i odtłuścić. Jeżeli stary antifouling jest na bazie winylu lub winylu z teflonem konieczne będzie dokładniejsze i mocniejsze szczotkowanie zastanej powłoki. Oczywiście idealnym podłożem dla tych farb nie w pełni utwardzona farba epoksydowa.
Najczęściej powtarzane błędy użytkowników:
a/ nałożenie zbyt małej ilości farby. Wszyscy producenci farb podkreślają, że grubość powłoki ma krytyczne znaczenie dla skuteczności i długości ochrony farby przeciwporostowej. Przy malowaniu należy kierować się raczej wydajnością farby podaną przez producenta niż ilością warstw. Jeżeli z policzonej powierzchni kadłuba i wydajności farby wynika, że powinniśmy zużyć 4 litry farby to nakładajmy ją do czasu wymalowania pożądanej ilości niezależnie czy będą to 2 czy 3 warstwy, ponieważ grubość warstwy może znacznie się różnić zależnie od metody aplikacji (pędzel, wałek, natrysk) oraz techniki malowania.
b/ rozcieńczanie farby. Generalnie nie należy rozcieńczać farby przeciwporostowej. Malując w wietrznych i ciepłych warunkach można dodać ok. 5% do maks. 10% dedykowanego rozcieńczalnika. Nigdy nie należy dodawać do farby innych substancji w celu jej rozcieńczenia lub „poprawienia” jej właściwości.
c/ złe wymieszanie farby. Farba przeciwporostowa z natury jest gęsta i ciężka – litr farby waży ok. 1.5 – 2 kg. Substancje aktywne w farbie są najcięższe i w trakcie składowania opadają na dno puszki. Jeżeli farba nie zostanie bardzo dokładnie wymieszana przed użyciem to wymalowując początek puszki nakładamy zbyt małą ilość środka biobójczego, zaś na jej końcu farba jest zbyt gęsta by ją dobrze rozprowadzić.
d/ nieprzestrzeganie minimalnego i maksymalnego czasu do wodowania. Nałożona farba przeciwporostowa, aby dobrze działała musi wyschnąć. Należy przestrzegać zarówno czasu po jakim można nałożyć kolejną warstwę jak i przede wszystkim czasu w jakim ma schnąc cała powłoka. Ponadto niektóre farby mają także maksymalny czas w jakim jacht należy zwodować po nałożeniu farby. Należy tak rozplanować pracę i czas wodowania tak by oba czasy – minimalny i maksymalny były zachowane.
